اینجا جایی ست برای زمزمه های خیالی من.

جایی برای پرپر شدن آرزوها ، جایی برای منفجرشدن بغض های قدیمی و رسوب شده ی آن.

بله ، دنیا ، جایی ست برای دل سپردن به هیچ ، به پوچ ، به وهم .

و من به تصویر مینگارم ضجه زدن هایم را در نگاه سرد و پوچ دیگران .

ما ،نا خواسته  وارد دنیایی شدیم که به اجبار باید دل ببندیم، تا سردیم و بی احساس ، دنیا عشوه می ریزد وناز . وتا دل می بندی ، دامن از دستت می کشد ..

ومن سالها با تمام عشوه های دنیا کنار آمدم وحالا که گوشه ی دلم به جایی در این دنیا گره خورد ، دنیا دستش را

از دستانم دور کردتا برای همیشه با رایحه ی خیالش زندگی کنم.

کاش بدانند آنهایی که جزئی از دنیای ما هستند ، چقدر وجودمان تمنای خوبی هایشان را دارد .

کاش بدانند ، تا به مبارزه برخیزند با قسم ِ دنیا که جز فاصله ی بین ما و دلبستگی ها نیست .

وای کاش، ثانیه ای برای ابراز آنچه دل می خواهد  ، وجود داشته باشد  بی آنکه پای غرور در میان باشد .

ما عهد می بندیم که در مبارزه با دنیا وقسمش ، غرور را به زمین خواهیم زد اما ماییم و حیایی که همچون  سدی

برای به دریا سپردن حرفهای قلبمان است . پس خود درک کن نبض تمام نوشته هایم را که جز برای تو چیزی

ننوشت ...

" دنیا قسم خورده است که انسانها را جذب خود کند و اگر کسی دل به او ببندد اورا در منگنه خواهد گذاشت "

                                                               " حدیث قدسی "